Waarom schrijven als koken is (en niet als bakken)

De pan stoofvlees staat te pruttelen op laag vuur. Het duurt nog uren voor je aan tafel gaat. Maar dat is niet erg. De geuren van gebakken vlees, stovende uien en lekker veel warme specerijen drijven door het huis. En de factor tijd komt de smaak van je gerecht alleen maar ten goede.

Wie ooit een taart gebakken heeft, weet dat dat veel nauwer komt. Laat je de eieren, boter of suiker weg? Dan rijst je baksel niet, of het wordt heel droog of smaakloos. Staat je banketbankersroom te lang op het vuur of op een te hoog pitje? Dan serveer je binnen de kortste keren zoet roerei, in plaats van de dikke, romige vla die je tussen je biscuit wilde smeren. In de patisserie zijn de regels vrij strikt.

Je hebt misschien zojuist even de url in je taakbalk gecheckt. Ben ik nu bij een tekstbureau of bij 24Kitchen?

Perfecte smaakmaker
Veel van ons – tekstschrijvers dus, je bent hier goed – staan na werktijd of in het weekend graag beslagjes te kloppen, deeg te kneden of in pannen te roeren. Ook ikzelf mag graag iets lekkers uit de keuken toveren, zoet of hartig. Laatst stond ik in mijn rommelige keukenlade te turen, op zoek naar de perfecte smaakmaker om een ietwat flauw uitgevallen soep lekkerder te maken. Toen kwam het bij me binnen: zo is het eigenlijk ook in ons werk. Schrijven is als koken.

Gedachtes marineren
Soms verhoogt een strakke deadline en een beetje tijdsdruk de creativiteit. Maar in veel gevallen vinden wij het wel lekker als onze gedachtes en ideeën een nachtje kunnen ‘marineren’. Als we een eerste draft van een tekst een paar uur op laag vuur kunnen laten staan. Met een leeg hoofd en een frisse blik nog een keer ‘proeven’ en extra op smaak brengen als dat nodig is. Nog een snufje zout, om de boel minder flauw te maken. Ons eigen sausje toevoegen, om een tekst aan te laten sluiten bij de stijl en persoonlijkheid van jouw organisatie. Misschien een pepertje erbij, voor wat extra pit?

Dat klinkt misschien een beetje abstract zo, maar het is precies wat we doen. Door die overbodige alinea te schrappen. Toch nog die grappige woordspeling, quote of kernachtige kop toe te voegen, of juist een overbodige lijdende vorm weg te halen. Door abstractheden concreet te maken met aansprekende voorbeelden. Het maakt onze tekst informatiever, spannender of overtuigender.

Een tekst kent geen recept dat in beton gegoten is. Dat maakt ‘m meer een stoofschotel dan een macaron (wie deze delicate Franse amandelkoekjes ooit zelf heeft gebakken, weet wat ik bedoel). Ja: je moet ongeveer weten wat je moet doen om je vlees mals te krijgen. Maar als jij het gerecht liever op smaak brengt met ketjap en komijn dan met laurier en speciaalbier, dan is dat aan jou, chef!

Eigen signatuursausje
In het boek Keukenconfessies van de Amerikaanse chef-kok, schrijver en programmamaker Anthony Bourdain las ik laatst: “Er zijn altijd betere chef-koks. Al vroeg in je carrière dringt dat tegen je zin, maar onvermijdelijk tot je door. Er is altijd wel een oude meester of nieuwe ster aan het firmament die met voedsel dingen doet waarop jij nooit gekomen zou zijn.”

En daarom is het ook zo fijn dat we bij Swaans Communicatie met zeven uitgekookte ‘tekstchefs’ zijn, allemaal met onze eigen ‘tekstuur’ en ons eigen signatuursausje. Klaar om elkaar te helpen. En zo jou van de smakelijkste tekst du jour te voorzien, van snelle bites en daghappen tot feestelijke meergangenmenu’s.

Kom je aan tafel? 😉